Stage, stage, stage

Ondertussen zijn we alweer zo’n zes weken bezig met stage. Aangezien we 4 of 5 dagen in de week stage lopen, wat in Nederland niet hoeft, zitten we al bijna op de helft van de uren. Helaas heb ik niet het idee dat ik al veel heb geleerd. De afgelopen twee weken was mijn begeleidster ziek, waardoor ik dus ongeveer elke dag een andere begeleider had. Ik had net een beetje duidelijk kunnen maken wat ik hier precies kon doen aan haar, maar daar had ik nu dus niks meer aan. Gelukkig hebben ze nu door dat ik echt wel iets kan, dus wordt ik elke dag ingedeeld als Körperpflege, oftewel de lichaamsverpleging, oftewel alleen maar wassen, wassen, wassen. Het is nog altijd beter als het huishouden, dus voortgang heb ik geboekt.
Toch wilde ik graag iets van de afdeling zien en ging ik na twee dagen wassen vol goede moed naar mijn begeleidster die dag om te vragen of ik misschien met haar mee kon kijken bij het bloedprikken, medicijnen delen etc. Nee, geen goed idee. Dus ik mocht weer gaan wassen.
Volgende dag nogmaals geprobeerd bij een andere vrouw. Maar nee, ik had nu mijn eigen taak dus dat moest ik eerst afmaken. Ik heb al niet zo’n grote mond op de afdeling, maar na deze gebeurtenis zag ik het helemaal niet zitten om nog een keer mijn mond open te trekken. Gelukkig had Anne ondertussen al hulp ingeschakeld van de leerlingenbegeleider in het ziekenhuis, waardoor hij ook wist van mijn situatie. Morgen gaat hij de hele dag met mij meelopen en kan ik laten zien wat ik weet. Hopelijk gaat het daarna iets uitdagender voor mij worden. Ook gaat hij woensdag de hele dag met ons allemaal vaardigheden oefenen, zodat wij die ook in de praktijk mogen doen.
Gelukkig heb ik wel wat kunnen leren de afgelopen dagen, aangezien het een aantal interessante patienten waren die ik moest helpen. Twee vrouwen met dementie, waarvan één depressief en die ander nogal agressief. Heb dan ook een mooie high kick gehad van een vrouw van 90 met een gebroken been.. Ook was er een verstandelijk gehandicapte patiënte die ik vier dagen achter mekaar mocht douchen. Elke dag hetzelfde zeggen en haar voor hetzelfde waarschuwen, het is best zwaar. Heb dan ondertussen ook veel respect gekregen voor mensen die met deze doelgroep werken. Maar toch ook weer mooi, als ze keihard jouw naam door de gang gilt, omdat ze perse door mij gedoucht wilt worden! Ik heb zeker een voordeel gehad aan mijn stage in de psychiatrie en het werk met dementerenden bij Oudtburgh. De meeste verpleegkundigen op de afdeling weten niet hoe ze ermee om moeten gaan (heb ik het idee) en vinden de patienten meteen alleen maar vervelend en lastig.
Ook is mij weer veel opgevallen de laatste paar weken. Heb het dus allemaal opgeschreven en moet er toch een paar met jullie delen, dus daarom wat leuke feitjes:

- Op de afdeling gebruiken ze geen Icepacks of coldpacks tegen zwellingen, maar kwarkwikkels. De naam zegt het al; gewoon kwark in een doek smeren en op de zwelling leggen. Waarom dat precies is kunnen ze niet uitleggen, waarschijnlijk omdat het beter mee vormt. Maar die geur!! Als je na een half uur een warme kwarkplak van een been haalt. Spontaan geen honger meer zeg maar.
- De diensttijden zijn hier heel vreemd. De late dienst begint om 2 uur, waardoor je dus van 2 tot 4 uur met 10 verpleegkundigen/helpenden op de afdeling zit op ongeveer 12 patienten. Dan heb je dus echt niets te doen, wat iedereen normaal vind. Ondertussen willen ze graag bezuinigen.
- De Zwitsers zijn dol op desinfecteren. Overal hangt handalcohol en de hele dag moeten we dat gebruiken. Super goed als je het mij vraagt, maar dan hebben ze geen regels over het dragen van sieraden. Dat is dan natuurlijk weer niet echt hygiënisch.
- Ik had jullie volgens mij al verteld over de verzekeringen, waarbij je dus ook extra privé kan verzekering. Nou nog wat grappigs: Wanneer een patiënt met privé verzekering iets mankeert moeten we meteen spoed bellen, anders bellen we eerst gewoon een arts in het huis. En dan helemaal maf!! Vorige week kwam er een man met privé verzekering die alcoholist was. Dat was van te voren bekend. Kwamen ze naar mij toe of ik extra bier wilde bestellen voor volgende week, aangezien deze patiënt kwam. Ja…… Nee… Vreemd, niet?
Mijn opmerkelijke feitjes voor deze keer, hopelijk kan ik nog wat spannende voor volgende keer bewaren.

Het Duits spreken gaat steeds beter. Ik merk aan mezelf dat ik heel vaak dezelfde woorden en zinnen gebruik, maar ja als ik me zo duidelijk kan maken ben ik allang blij. Toch is het een opluchting als ik in het Engels kan praten. Ook wel heel vreemd, aangezien ik daar toch een hekel aan had in Nederland. En wanneer ik dan eindelijk Nederlands mag praten, ga ik automatisch nog wel eens over in het Engels of Duits.

En dan onze vrije tijd. We hebben nog niet veel spannende uitjes gehad, vooral veel geslapen en huiswerk proberen te maken. Echt super saai, ik weet het. Daar moeten we snel verandering in brengen. Af en toe even hardlopen en wandelen en genieten van de mooie omgeving. Ook zijn we nog een keer met de heren richting Geneve geweest voor een wedstrijd. Dit keer zaten we aan het meer, dus zijn Anne en ik voor de wedstrijd rond gaan wandelen wat wel genieten was. Ik zou graag meer willen zien van de omgeving buiten Basel, maar het is gewoon zo duur dat je bijna geen zin meer hebt. Gelukkig kunnen we op verschillende manieren nog wel eens ergens gratis komen, wat we dus maar proberen. En nee, niet zwart reizen. Voor de rest gaan we in het weekend regelmatig uit. Na twee biertjes hebben we allebei genoeg aangezien de glazen niet zo klein zijn, wat het nog een beetje betaalbaar maakt. Vorige week gingen we eens naar iets anders in plaats van de pub. Een best leuk tentje (van buiten) en de muziek klonk wel goed.
Ik heb me ogen uitgekeken, wat een zweverige boel daar. Volgende keer maar weer naar de pub.

Al met al ben ik echt aan het genieten hier. De laatste tijd zijn er wel momenten geweest dat ik graag even langs huis zou willen, maar dat hoort er denk ik bij. Dat gaat gewoon niet zo makkelijk. Ik ga me hier voorlopig hopelijk nog wel vermaken en ga er zeker het beste van maken (vooral op stage).

Liefs Silke